ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
Η ελληνική μυθολογία αναφέρεται συχνά στη Χαλκιδική. Σύμφωνα με αυτήν, η Χαλκιδική είναι το μέρος όπου κάποτε, στα αρχαία χρόνια, πραγματοποιήθηκε μια τεράστια μάχη μεταξύ των Θεών του Ολύμπου στους Γίγαντες, τα παιδιά της Γαίας (Μητέρα Γη) και του Ουρανού. Η περιοχή ήταν γνωστή ως – “Flegra” – ο τόπος της φωτιάς – λόγω της επικής μάχης μεταξύ των θεών του Ολύμπου και των γιγάντων. Ο ηγέτης των Γιγάντων, που ονομάζεται Εγκέλαδος (επίσης η ελληνική λέξη για σεισμό) λέγεται ότι θαφτεί ζωντανός στην Κασσάνδρα από τη θεά Αθηνά. Επειδή μερικές φορές προσπαθεί να απελευθερωθεί από τον τάφο του, λέγεται ότι είναι η πηγή σεισμών σε ολόκληρη την περιοχή. Η χερσόνησος της Κασσάνδρας πήρε το όνομά της από τον Κασσάνδρο, βασιλιά της Μακεδονίας. Η Σιθωνία πήρε το όνομά της από τον Σίθωνα, γιο του θεού της θάλασσας, τον Ποσειδώνα. Το όρος Άθως πήρε το όνομά του από τον γίγαντα Άθως, ο οποίος πέταξε έναν τεράστιο βράχο στον Δία, αλλά απέτυχε να βρει τον στόχο του.
Στην Κασσάνδρα βρίσκονται ναοί όπως το ιερό του Αμμών Δία στην Καλλιθέα καθώς και ο ναός του Ποσειδώνα στο Ποσείδι.
Το σπήλαιο των Πετραλώνων – λέγεται ότι σε αυτό το σπήλαιο μια φορά, 700.000 χρόνια πριν, η ανθρώπινη ζωή υπήρχε ήδη στη Χαλκιδική. Οι παλαιότεροι κάτοικοί του ήταν οι Θράκες και οι Πελασγοί που υπήρχαν 250.000 χρόνια πριν. Το κρανίο που βρέθηκε στο σπήλαιο θεωρείται ότι ανήκε σε ένα άτομο που έζησε εκεί πριν από 250.000 χρόνια και υποδηλώνει ότι οι άνθρωποι κατοικούσαν τη Χαλκιδική στους προϊστορικούς χρόνους. Olynthos, Acanthus, Olympiada και Stagira, οι αρχαίες πόλεις της Χαλκιδικής, είναι μερικές από τις αρχαίες οργανωμένες κοινωνίες που μπορείτε να βρείτε στη Χαλκιδική.
Η πόλη της Όλυνθου καταστράφηκε στους Περσικούς πολέμους και η Χαλκιδική έγινε μέρος του μακεδονικού βασιλείου, υπό τον έλεγχο του βασιλιά Φιλίππου το 348 π.Χ. Ο γιος του βασιλιά Φιλίππου, ο Μέγας Αλέξανδρος συνέχισε το όνειρο της επέκτασης του πατέρα του. Ο φιλόσοφος Αριστοτέλης και δάσκαλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου, γεννήθηκε στα αρχαία Στάγειρα.
Κατά τη διάρκεια του Μακεδονικού Βασιλείου, χτίστηκαν τρεις νέες πόλεις, η Κασσάνδρα, η Ουρανούπολη και η Αντιγόνη. Μετά την παρακμή της Ρώμης, η Χαλκιδική έγινε μέρος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, βάρβαρος εισέβαλε στην περιοχή. Στην 9η μοναστική κοινότητα του Άθω ιδρύθηκαν. Το πρώτο μοναστήρι χτίστηκε στη χερσόνησο του Άθω τον 9ο-11ο αιώνα. Στο “Άγιο Όρος” που πήρε αυτό το όνομα με διάταγμα βυζαντινού αυτοκράτορα, χτίστηκαν πολλά κάστρα και μοναστήρια. Ο Πύργος Prosforio στην Ουρανούπολη, καθώς τα πολλά μοναστήρια στη χερσόνησο είναι μερικά από αυτά.
Ωστόσο, το 1430, οι Τούρκοι κατέλαβαν τη Χαλκιδική μέχρι την επανάσταση του 1821 στον Πολύγυρο, τις Καρυές και την Κασσάνδρα. Τελικά, η Χαλκιδική ελευθερώθηκε από τους Τούρκους το 1912 και εντάχθηκε στην ελληνική επαρχία της Μακεδονίας. Το 1921, Έλληνες πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία, την Ανατολική Θράκη και τη Βουλγαρία μετακόμισαν στη Χαλκιδική. Ίδρυσαν για πολλά νέα χωριά και μικρές πόλεις, όπως η Νέα Φώκαια, η Νέα Σκιώνη, τα Νέα Μουδιανά, η Νέα Καλλικράτεια, η Νέα Τρίγλια, ο Νέος Μαρμαράς κ.λπ. Η λέξη «Νέα» σημαίνει «Νέα», θυμίζοντας τους τα χωριά που έζησαν και άφησε πίσω στη Μικρά Ασία. Περισσότεροι άποικοι ήρθαν από τη νότια Ελλάδα, κυρίως από την πόλη-κράτος της Χαλκίδας (εξ ου και η Χαλκιδική) στην Εύβοια.
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.